Ach Hilde…
Hey Hilde, ik las vandaag weer een stukje in de krant van jou. Dat het de plicht was van de ouders om kinderen op te voeden. En om ze zindelijk naar school te laten gaan. Uiteraard heb je gelijk. We hebben onze twee koters ook zo snel als het kon geleerd op de juiste plaats hun gevoeg te doen. Ze waren helemaal klaar voor de kleuterklassen. Om het de juffen wat makkelijker te maken. Want ze hebben het natuurlijk niet steeds onder de markt met die snottebeldragende schreeuwerds. Alle respect voor het onderwijzend personeel. Ik zou het zelf niet aankunnen!
Maar Hilde, er moet mij wel van het hart. Mijn jongste zit nu in het zesde studiejaar. Hij doet in Mei zijn ‘grote communie’. Volgend jaar gaat hij een stapje verder. Maar mag ik even tijd van je om de laatste jaren te overlopen? Ik zou je graag even duiden welke poorten er allemaal zijn gesloten. Letterlijk en figuurlijk. Voor mij is het hek bijna van de dam.
Een vijftal jaar geleden beslistte het schoolbestuur plots geen brikjes drank meer toe te laten. Officieel om de afvalberg te verkleinen. Een nobel initiatief dacht ik zo. De waarheid was dat de juffen het gemors met halflege brikjes niet meer de baas konden. Al die stress om de prul op te ruimen… Ik begrijp dat ook wel hoor.
Een viertal jaar geleden werd het de kinderen verboden om nog langer slingers en confetti te gebruiken tijdens hun jaarlijkse carnavalsstoet rondom de straten van hun schooltje. Officieel omwille van de milieuproblematiek. U en ik weten ook wel dat de klassen er anders te vuil bij zouden liggen. Al die stress om na 15:25 de klas te ruimen, je zou van minder eronder door gaan.
Een drietal jaar geleden werd ons gevraagd enkel koekjes mee te geven zónder chocolade. De kleine prutsers hingen volledig onder de chocolade en al die mondjes afvegen kost hopen energie. Laat staan al de overdracht van bacteriën. Schoolverlet bij onderwijzers ligt zo al hoog genoeg! Soit, droge koeken zal hun straf zijn!
Een tweetal jaar geleden werd beslist om één speeltijd af te schaffen. Al dat gedoe met die nozems hun jassen helpen aan te trekken en terug uit te doen: allemaal zinloos tijdsverlies! Stress dat de juffen er van kregen! Dan maar allemaal langer de duffe klas in en vroeger naar huis. Want nu was de school om 15:05 gedaan. Meestal heeft de werkende mens dan nog wel een tweetal uur te kloppen maar dat is uiteraard jullie zorg niet. De juffen hebben andere katten te geselen. Wij steken ze wel in de opvang of hopen dat onze grootouders het lang genoeg trekken om ze op te komen halen.
Vorig jaar mochten de kids niet meer binnen vóór 8:30. De schoolpoort bleef dicht. Anders moesten ze maar eerst naar de opvang komen. Juffen doen niet graag toezicht vóór 8:30. Die kleine belhamels zijn even erg als de harde kern van Legia Warschau, weet je wel… Helaas kan ik al mijn afspraken dan maar een kwartier later plannen. Gelukkig heb ik geen stress, beste Hilde.
Hilde, problemen verschuiven is geen wijze les die je aan kinderen kan geven. Net zoals onze koters verplichten met boekentassen te sjouwen die zwaarder zijn dan wat er jaarlijks mijn bureau passeert. De rug van de kinderen zal jullie een zorg zijn. Ik dacht dat de digitalisering wat sneller zou gaan. Maar helaas: het wordt elk jaar erger. Hilde, ze zitten trouwens nog steeds in een muf lokaal waar oude PC’s meer fijn stof uitblazen dan het industriepark van Genk-Zuid.
Je vraagt ons als ouders meer onze verantwoordelijkheid op te nemen. Wij doen dat met veel plezier. Maar de manier waarop er elk jaar telkens minder mag van de jongeren en meer moet bij de ouders is buiten alle proportie. Onderwijs is opvoeding. Onderwijs geeft kinderen een springplank naar het latere leven. Op dit moment is het credo echter ‘Wij de lusten, jullie de lasten’. Als dit de boodschap is die jij aan je leerkrachtenkorps wil geven zie ik de toekomst niet rooskleurig tegemoet. In de hoop dat roze volgend jaar nog màg binnen de schoolpoorten.
Groeten,
Luk
